spraken internationale sportjournalisten van een coach “die niet meer wist wat te doen” en zelfs “levenloos” langs de zijlijn stond.

Tijdens de wedstrijd, waarin Suriname nooit echt grip kreeg op het spel, werd vooral de lichaamstaal van de bondscoach onder de loep genomen. Buitenlandse verslaggevers spaarden hem niet: “Als je naar Stanley Menzo keek langs de lijnen, de coach van Suriname... het was bijna alsof hij opgaf. Normaal gesproken denk je dat een coach in zo’n situatie opstaat en zegt: jongens, laten we de hoop niet verliezen. Laten we ons organiseren, het probleem oplossen, directer spelen, compacter worden. Maar hij zat er gewoon, levensloos.” Volgens de critici straalde Menzo precies uit wat een team in nood níet kan gebruiken. “Als speler kijk je in zulke momenten naar je coach voor aanwijzingen, voor een tactische ingreep, voor richting. Maar het was alsof hij dacht: vandaag is niet onze dag… en ik geef op.”

Toch zagen diezelfde buitenlandse analisten ook een sprankje hoop voor Suriname. Door het eigen doelpunt van Guatemala blijft plaatsing voor het Wereldkampioenschap mogelijk.