Alles draait nu om de momenten die ertoe doen en Wimbledon is er daar zonder twijfel één van. Misschien wel de laatste echte kans op een historische 25e Grand Slam.

Twintig keer stond hij al op het heilige gras van de All England Club, zeven keer tilde hij er de trofee omhoog. Maar dit jaar voelt Wimbledon anders. Djokovic is realistischer dan ooit, en kiest zijn piekmomenten met chirurgische precisie. Zijn fysieke grenzen kent hij inmiddels als geen ander. De grootste toernooien, dat is waar het nog om draait.

”Wimbledon is waarschijnlijk mijn beste kans op die 25e Grand Slam-titel”, zei hij tijdens een persmoment. “Ik krijg er gewoon een mentale boost en extra motivatie om mijn beste tennis te laten zien. Of dit mijn laatste kunstje wordt, weet ik niet. Dat wist ik ook niet bij Roland Garros of bij welke Grand Slam dan ook”, blikt hij vooruit op het naderende einde van zijn carrière.

De cijfers geven hem gelijk. Op de US Open viel hij vorig jaar vroeg uit, in Australië moest hij opgeven, maar op Wimbledon bleef hij overeind. Ondanks wisselvallige prestaties in kleinere toernooien, haalt hij op de grootste podia nog altijd minimaal de kwart- of halve finale. “Mijn niveau fluctueert meer dan vroeger”, gaf hij toe. “Maar bij de Grand Slams ben ik er meestal gewoon.” Dit jaar opent hij het toernooi tegen de Fransman Alexandre Muller, de huidige nummer 102 van de wereld. (SN)