Het signaal: een collectief eerbetoon aan de miljoenen slachtoffers van het Nederlandse slavernijverleden en aan allen die anno 2025 nog steeds in mensonwaardige omstandigheden moeten werken.

In een officiële brief, ondertekend door Johan Roozer namens het Comité Herdenking Afschaffing Slavernij, worden de omroepen opgeroepen hun beeld op zwart te zetten en het geluid stil te leggen voor de duur van één minuut. Het symbolische gebaar is bedoeld als krachtig moment van nationale bezinning. “We herdenken dat het 162 jaar geleden is dat Nederland formeel de slavernij heeft afgeschaft in Suriname,” schrijft Roozer. Maar de oproep gaat verder dan het verleden: ook hedendaagse vormen van uitbuiting worden expliciet genoemd.

De jaarlijkse herdenking benadrukt volgens de brief zowel de herinnering aan “een van de meest gruwelijke tragedies uit de geschiedenis van de mensheid” als de moed en vastberadenheid van de tot slaaf gemaakten. Bijzonder is dat ook wordt stilgestaan bij “de miskende helden” die zich, vaak met gevaar voor eigen leven, verzetten tegen onderdrukking en onrecht.

De stilte van één minuut op nationale zenders moet volgens de initiatiefnemers een zichtbaar en hoorbaar signaal zijn dat Suriname deze pijnlijke geschiedenis niet vergeet. Het is ook een oproep om waakzaam te blijven voor vormen van moderne slavernij en uitbuiting, die – ondanks de formele afschaffing in 1863 en de tienjarige Staatstoezichtperiode tot 1873 – nog altijd in verschillende gedaanten voortbestaan.

“Hopende te mogen rekenen op uw medewerking,” besluit Roozer de brief, waarmee hij benadrukt dat het succes van dit eerbetoon afhangt van de collectieve bereidheid van alle mediaplatforms in Suriname. De verwachting is dat vrijwel alle grote omroepen gehoor zullen geven aan de oproep.

De nationale herdenking van Keti Koti – letterlijk ‘Verbroken Ketenen’ – staat niet alleen in het teken van rouw, maar ook van veerkracht en verzet. De minuut stilte midden op de dag moet dit jaar opnieuw onderstrepen dat de erfenis van het slavernijverleden niet wordt doodgezwegen, maar juist actief wordt herdacht en besproken.

Met deze oproep wordt 1 juli meer dan alleen een officiële herdenkingsdag: het wordt een gezamenlijk stil moment van reflectie, erkenning en solidariteit – met hen die geleden hebben en met hen die nog steeds lijden onder onrecht.