Hij viert dat met een mis in Castel Gandolfo, het traditionele buitenverblijf van de pausen in de heuvels buiten Rome.

Het is al de tweede keer deze zomer dat hij daar de hitte van de stad ontvlucht. Daarmee herstelt hij de eeuwenoude traditie van de pauselijke zomervakanties, die door zijn voorganger Franciscus was afgeschaft. Tijdens zijn vakantie houdt Leo wel een nieuw gebruik, ingesteld door Franciscus, in stand: in de door Franciscus opgerichte biologische boerderij in de pauselijke tuinen van Castel Gandolfo nodigt hij honderd armen uit voor een gezamenlijke lunch.

Het toont zijn betrokkenheid bij thema’s die zo belangrijk waren voor de vorige paus. Net als Franciscus, en met even weinig succes, veroordeelt hij geweld en pleit hij voor diplomatieke oplossingen voor conflicten. Na zijn verkiezing leek Leo XIV door zijn kledingkeuze en voorliefde voor het Latijn terug te keren naar een meer traditionele kerkvorstelijke stijl – tot opluchting van veel conservatieve katholieken die zich tijdens het radicale pontificaat van Franciscus in de kou gezet voelden.

Toch lijkt het er nu op dat Leo de vorm enigszins terugdraait naar vroeger, maar de inhoud grotendeels wil behouden. Tot nu toe heeft hij zich echter niet uitgelaten over bijvoorbeeld de Latijnse mis of de positie van vrouwen en mensen uit de lhbtiq+-gemeenschap.

In de afgelopen maanden heeft Leo XIV vooral veel gesprekken gevoerd: van topmensen binnen de Vaticaanse financiën tot hoofden van alle afdelingen van de Curie, het bestuursapparaat van de kerk. Tot dusver heeft hij nog geen belangrijke hoge functionarissen benoemd. Uit de benoemingen die hij wél heeft gedaan, blijkt dat hij het beleid van zijn voorganger voortzet. Volgens veel Vaticaan-watchers wil Leo eerst de kat uit de boom kijken, wat niet ongebruikelijk is.

Vanaf de eerste balkonscène op de dag van zijn verkiezing werd duidelijk dat paus Leo er moeite mee heeft om voortdurend in de schijnwerpers te staan. In tegenstelling tot zijn extraverte en impulsieve voorganger leest hij zijn toespraken voor en spreekt hij zelden uit de losse pols. Hij oogt soms schuchter en verlegen, en volgens sommigen zelfs wat saai.

Tijdens de jongerendagen van het Heilig Jaar bleek echter dat hij uitstekend contact kan maken met de ongeveer een miljoen jonge pelgrims in Rome. Opvallend is dat hij moeiteloos kan schakelen tussen het steeds beter uitgesproken Italiaans van de kerk, het Spaans dat hij in Peru voortreffelijk leerde en zijn moedertaal Engels. Dat geeft zijn pontificaat een internationale allure. Hoewel hij vooralsnog zijn kaarten tegen de borst houdt, verwachten velen dat Leo XIV binnen afzienbare tijd duidelijk zal maken welke koers hij voor de kerk wil varen. (NOS)