vijftig jaar Staatkundige Onafhankelijkheid herdacht. Onder leiding van parlementsvoorzitter Ashwin Adhin blikten politieke leiders terug op het historische moment van 1975 en richtten zij de schijnwerpers op de opdracht voor de komende vijftig jaar.

 Adhin herinnerde het land aan de idealen waarmee Suriname een halve eeuw geleden de sprong waagde naar zelfstandigheid. “Men sprak over eerlijke kansen voor iedere Surinamer. Over een economie die door onszelf geleid zou worden. Over een samenleving waarin onze diversiteit een bron van kracht zou zijn”, zei hij. Maar vijftig jaar later verdient die belofte volgens hem ‘een eerlijke toets’. Adhin wees vier grote vraagstukken aan die Suriname blijven achtervolgen: financiering, autonome nationale planning, de organisatiegraad van overheid en samenleving en de politieke cultuur. Als deze kwesties niet worden aangepakt, zo waarschuwde hij, zullen de komende vijftig jaar te veel lijken op de afgelopen vijftig.

President Jennifer Simons plaatste de viering in het bredere perspectief van Surinames ontwikkeling. Ze noemde de onafhankelijkheid ‘een eerste stap gedragen door geloof, vertrouwen en eigen kracht”. Vijftig jaar later staat het land volgens haar rijper in zijn schoenen, gevormd door successen én zware beproevingen. Maar één ding blijft onveranderd: “Niemand komt Suriname voor ons ontwikkelen. U heeft geen keus, ik heb geen keus, wij gaan het samen moeten doen.”

In de daaropvolgende felicitatieboodschappen onderstreepten alle fracties zowel trots als noodzaak tot introspectie. Rabindre Parmessar (NDP) wees erop dat Suriname ondanks moeilijke momenten, waaronder een ‘opgelegde broederstrijd’, zijn eenheid heeft behouden. Die saamhorigheid is volgens hem misschien de grootste prestatie van de natie. Hij waarschuwde echter dat toekomstige kansen, zoals het olie- en gaspotentieel, verantwoordelijk moeten worden benut.

VHP-fractieleider Asiskumar Gajadien keek terug op het historische leiderschap van Jagernath Lachmon en Henck Arron. Hij erkende dat delen van de samenleving destijds twijfelden of Suriname institutioneel en economisch klaar was voor onafhankelijkheid, “niet uit gebrek aan patriottisme, maar uit zorg om het volk.” De komende vijftig jaar moeten volgens hem in het teken staan van stabiliteit, innovatie en nationale vernieuwing.

Namens de NPS memoreerde Jerrel Pawiroredjo dat Suriname sinds 1975 zelf zijn toekomst bepaalt. Hij prees de harmonieuze rol van leiders als George Hindori en Lachmon en riep op tot gezamenlijk nationaal bouwen: “Laten wij elkaar de armen reiken.” ABOP-leider Ronnie Brunswijk herinnerde eraan dat onafhankelijkheid ‘een stuk van onze ziel’ is en dat Suriname geen project van één groep is.

PL-fractieleider Bronto Somohardjo erkende dat velen in 1975 twijfelden aan de snelheid van het onafhankelijkheidsproces, maar riep het land op om het jubileum te zien als ‘het begin van de volgende vijftig jaar’. Ook Ronny Asabina (BEP) benadrukte dat vijftig jaar onafhankelijkheid vooral een herinnering is aan strijd, offers en rechtvaardigheid. “Echte vooruitgang is er pas wanneer ieder kind van dit land voelt dat hij of zij erbij hoort.”

A20-fractieleider Steve Reyme sloot af met een oproep om politieke vrijheid te vertalen naar maatschappelijke en economische vrijheid: in onderwijs, zorg, veiligheid en kansen voor jongeren. “Laat dit jubeljaar een nieuwe start zijn, waarin wij oude patronen doorbreken.”