zegt het ministerie van Economische Zaken. Waarom wil Nederland dit chipbedrijf plotseling beschermen?

Nexperia is een afsplitsing van het Nederlandse chipbedrijf NXP, ontstaan binnen Philips. Terwijl NXP doorgaat met complexere chips (bijvoorbeeld voor contactloos betalen), produceert Nexperia relatief eenvoudige chips voor onder andere telefoons, auto’s en zonnepanelen. In 2019 werd Nexperia volledig overgenomen door het Chinese Wingtech. Het hoofdkantoor ligt in Nijmegen, met bijkomende vestigingen in diverse landen.

De actuele situatie: het ministerie van Economische Zaken grijpt in via de Wet beschikbaarheid goederen. Deze wet laat de overheid beslissingen binnen een bedrijf tegenhouden of terugdraaien als die schadelijk zouden kunnen zijn voor Nederlandse of Europese productie. De inzet van deze wet is uitzonderlijk; het is de eerste keer sinds de wet in 1952 werd ingevoerd. Volgens het ministerie gaat het om een “noodsituatie”: als Nexperia verder loskomt van Nederland en Europa, zouden cruciale technologische kennis en capaciteiten verloren gaan. Het belang ligt vooral bij de Europese auto-industrie en consumentenelektronica. Van de ruim 2 miljard euro omzet in 2024 kwam meer dan de helft uit autotechnologie, wat het ingrijpen in lijn brengt met Europese doelstellingen om de eigen maakindustrie te beschermen.

Waarom nu? De zorg gaat verder dan alleen autochips. De topman van Wingtech, Zhang Xuezheng, zat ook als bestuurder bij Nexperia, maar is door de Ondernemingskamer uit zijn functie gezet wegens “ernstige bestuurlijke tekortkomingen” nadat hij eerder was geschorst. Dit heeft geleid tot het buitenzetten van de Chinese aandeelhouder. Wingtech is deels in handen van de Chinese staat; men meldt dat Xuezheng binnen Wingtech veel macht naar zich toetrekt. Wingtech reageert niet op vragen. China stelt weinig, maar zegt dat Amerikaanse belangen vaak meespelen in dit soort acties. De Nederlandse regering zegt daarentegen dat deze rechtvaardiging niet klopt. Wel staat Wingtech sinds eind vorig jaar op een Amerikaanse “zwarte lijst,” waardoor speciale vergunningen nodig zijn om Amerikaanse technologie aan bedrijven op die lijst te leveren. (NOS)