Voor heimweetoeristen zijn deze smaken een direct ticket terug naar hun jeugd. Maar achter dit genot schuilt een minder smakelijk probleem: de enorme hoeveelheid wegwerpmateriaal waarin eten en drinken wordt geserveerd. Van plastic bakjes tot PET-flessen en blikjes – het afval stapelt zich op.

In de toeristische sector groeit het besef dat dit niet langer houdbaar is. Steeds meer ondernemers vragen zich af hoe zij hun bedrijfsvoering groener en duurzamer kunnen inrichten. De Suriname Hospitality and Tourism Association (SHATA) speelt daarop in met een ambitieus initiatief.

Op Wereldtoerismedag, 27 september, lanceert SHATA het ‘Pramisi Sustainable Pledge Program’, een speciale belofte voor leden die willen bijdragen aan een schoner Suriname. Ondernemers die zich aansluiten, ontvangen een stappenplan met concrete maatregelen om afval te verminderen, beter te recyclen en duurzamer te werken. “Het is niet alleen een kwestie van imago, maar van noodzaak”, stelt SHATA-directeur Armand Zunder. “Toeristen kiezen steeds vaker bestemmingen die niet alleen gastvrij zijn, maar ook schoon en verantwoord omgaan met de natuur. Suriname moet die trend volgen als we serieus mee willen doen in de regio.” SHATA zal de resultaten van het programma nauwkeurig monitoren. Bedrijven die zich aantoonbaar inzetten, krijgen erkenning binnen de sector en vormen een voorbeeld voor anderen.

De introductie van het pledge-programma sluit aan bij de inspanningen van Support Recycling Suriname (SuReSur). Deze organisatie plaatst sinds 2015 met steun van bedrijven en donoren verzamelbakken voor plastic flessen, aluminium blikjes en glasafval in verschillende districten. Voorzitter Glenn Ramdjan ziet een duidelijke mentaliteitsverandering. “Steeds meer sectoren gaan bewuster om met afval en milieu. Op World Clean-Up Day hebben zelfs banken hun medewerkers ingezet om buurten en straten schoon te maken. Dat is winst voor de hele samenleving.” Volgens Ramdjan is structurele educatie onmisbaar. “Je moet mensen blijven uitleggen waarom afval scheiden belangrijk is. Als je daarmee stopt, verdwijnt het bewustzijn.”

In het binnenland blijkt afvalscheiding nog een taai vraagstuk. Lindie Aboikoni, oprichter van Limbo Teego, werkt sinds 2017 aan bewustwording in dorpen langs de Boven-Surinamerivier. Samen met SuReSur en andere organisaties plaatste hij recyclingbakken, maar de resultaten waren wisselend. “De mensen moeten zelf inzien waarom ze het doen. Daarnaast is de logistiek lastig. Het transport van een lading flessen en blikjes naar Atjoni en daarna naar Paramaribo is zwaar en duur. Eén vracht weegt al snel veertig kilo – dat zijn honderden lege flesjes”, legt Aboikoni uit. Om dit te verlichten wil hij in de toekomst investeren in een versnipperaar, zodat het afval compacter vervoerd kan worden. Toch wijst hij ook op een ander probleem: motivatie bij resorts. “Sommige scheiden afval, maar als medewerkers niet begrijpen waarom het moet, dan verwatert het zodra de manager even niet oplet.”

Volgens Ramdjan van SuReSur ligt er een belangrijke taak bij de overheid. Hij pleit voor een wettelijk kader waarin producenten en importeurs van plastic verpakkingen en aluminium blikjes verantwoordelijk worden gemaakt voor de inzameling. “Dat kan via een collectieve organisatie die direct bij huishoudens gescheiden afval ophaalt. Zo breng je de cirkel rond.” Tot die tijd blijft de private sector trekken aan bewustwording en gedragsverandering. SHATA’s pledge-programma kan daar volgens Ramdjan een belangrijke bijdrage aan leveren. “Als de toerismesector het goede voorbeeld geeft, volgt de rest van de samenleving vanzelf.