Djwalapersad stond tijdens de verkiezingen van 1991 voor De Nationale Assemblée (DNA) op een onverkiesbare plaats. Hoewel het Nieuw Front waar de VHP deel van uitmaakte het slecht deed in die verkiezingen kon Marijke Djwalapersad dankzij voorkeurstemmen toch DNA-lid worden.

In 1996 behoorde ze tot de dissidenten binnen de VHP die eerst binnen die partij onder de naam Beweging voor Demokratie-VHP (BVD-VHP) functioneerden en later de Basispartij voor Vernieuwing en Democratie (BVD) oprichtte waarvan Djwalapersad vicevoorzitter werd. Bij de verkiezingen van 23 mei 1996 maakte de VHP wederom deel uit van het Nieuw Front waarvoor Djwalapersad werd herkozen in het district Wanica. Van de 9 VHP DNA-leden stapten er vijf op waaronder Djwalapersad. Deze vijf BVD'ers hielpen de Wijdenbosch-regering aan een meerderheid. Hiervoor kregen ze vier ministersposten en bovendien mochten ze de vicepresident leveren.

In juli 1996 werd de VHP'er Jagernath Lachmon herkozen als voorzitter van De Nationale Assemblée maar enkele maanden later trad hij af omdat hij zich niet kon vinden in de regering van Jules Wijdenbosch (NDP). Op 10 oktober 1996 werd Marijke Djwalapersad met 27 van 44 stemmen gekozen als voorzitter. Zij was daarmee de eerste vrouw in de Surinaamse geschiedenis die voorzitter werd van het parlement.