CURAÇAO - Meer dan acht miljard mensen bevolken inmiddels de aarde. Terwijl de wereldbevolking blijft toenemen, raken natuurlijke hulpbronnen uitgeput, nemen klimaatrampen toe en groeit de druk op voedsel,...
water en woonruimte. Toch blijven we groei als vanzelfsprekend zien – zowel economisch als demografisch. In deze opinie vraagt jurist en bioloog Jeff Sybesma op Wereld Populatiedag 2025 aandacht voor die fundamentele tegenstelling: hoe houden we het leefbaar op een planeet die zijn grenzen al lang overschrijdt? En wat betekent dat voor een eiland als Curaçao, waar de bevolkingsgroei juist stagneert, maar de druk op ruimte en voorzieningen toeneemt?
Vandaag, 11 juli 2025, is het Wereld Populatiedag. De Verenigde Naties riepen deze jaarlijkse dag in het leven om aandacht te vragen voor de almaar groeiende wereldbevolking en de gevolgen die daarmee samenhangen. De eerste keer dat deze dag werd uitgeroepen, was in 1989, nadat op 11 juli 1987 de wereldbevolking de grens van vijf miljard mensen had overschreden.
Nu, iets meer dan dertig jaar later, stevenen we af op een verdubbeling van dat aantal. Het is dan ook zinvol om ons af te vragen hoelang deze groei nog kan doorgaan. Op een planeet met een vast oppervlak, eindige hulpbronnen en toenemende demografische spanningen – er zijn vandaag de dag meer vluchtelingen dan ooit – zal die groei vroeg of laat op grenzen stuiten. Of beter gezegd: die grenzen zijn al overschreden.
Wat vooral opvalt, is dat de discussie van vroeger nog altijd voortduurt. Er woedt nog steeds een debat tussen ecologen en economen – twee groepen die fundamenteel anders naar deze problematiek kijken. Ecologen richten zich op natuurlijke processen, waarbij milieuvervuiling, verlies aan biodiversiteit en aantasting van ecosystemen centraal staan.
De gevolgen – zoals klimaatverandering, kustafslag en overstromingen – brengen steeds meer schade toe aan mens en milieu, onder meer door zwaardere orkanen en langdurige hittegolven. Bovendien worden de meest leefbare delen van de aarde steeds intensiever benut, terwijl grote delen van de planeet – oceanen, woestijnen, gebergten – onbewoonbaar zijn. De effecten van bevolkingsgroei zijn dus allang geen theoretische vergezichten meer, maar realiteit. (Curacao.nu)