achteruitgegaan dat deze feitelijk functioneert als een taxiservice. De dienstverlening voldoet niet aan internationale eisen en brengt patiënten daardoor onnodig in gevaar.

 William wijst erop dat de ambulancezorg niet landelijk is georganiseerd. “We hebben eigenlijk alleen in Paramaribo en Wanica een redelijk functionerende ambulancedienst, maar zelfs die voldoet niet aan de internationale eisen,” zegt hij. De SEH-arts is kritisch over het niveau van het personeel dat wordt ingezet. “Wanneer iemand de ambulancedienst belt, verwacht men gekwalificeerd personeel. Nu zien we dat de ambulancedienst een beetje is gedegradeerd tot een taxiservice,” stelt hij. William maakte in een eerdere regeringsperiode deel uit van de commissie die werkte aan een landelijk protocol voor de ambulancedienst, maar dat wordt volgens hem niet uitgevoerd zoals het hoort.

 Een goede ambulancedienst moet volgens William beschikken over moderne apparatuur en personeel dat acute zorg kan verlenen. “Als een patiënt thuis al slecht wordt opgehaald, staat hij eigenlijk met 2-0 achter tegen de tijd dat hij op de Spoedeisende Hulp aankomt,” aldus William. Dat heeft volgens hem grote gevolgen en kost de dienst meer tijd, energie en middelen om een instabiele patiënt alsnog te stabiliseren. “En het gaat vaak om mensen in levensgevaar.”

 De arts benadrukt dat zorgverleners op de SEH dagelijks worden geconfronteerd met de gevolgen van het falende systeem. “Wij staan daar voor die patiënt en de familie. Dan begrijp je dat dit alles gepaard gaat met emoties,” zegt hij. De frustratie van burgers uit zich volgens hem steeds vaker via sociale media, waarbij zorgpersoneel soms het mikpunt wordt.

 William pleit voor een snelle herziening en professionalisering van de ambulancezorg, zodat patiënten veilig en adequaat worden vervoerd. “Het is geen luxe, maar een noodzaak,” benadrukt hij.